Lange vlucht, Pretoria en Long Tom Pass

LANGE VLUCHT, PRETORIA EN DE WEG NAAR LONG TOM PASS

Gisteren om 7.00u zijn we naar Schiphol vertrokken. Na een verrassend soepel rondje bagage drop-of en security check was er voldoende tijd voor koffie, ontbijt en winkelen. Nou ja winkelen, beetje kwijlen in de Rolex winkel. En toen: baarden en mentaal voorbereiden op een vlucht van 10.00u en 20 minuten. Eigenlijk valt er niet zoveel over te vertellen, duurde lang, beetje turbulentie en o ja, duurde lang. Het hotel was prima, schoon, netjes en over het ontbijt viel ook zeker niet te klagen.

Vanochtend hebben we een stadstour door Pretoria gemaakt. We zijn begonnen bij het Voortrekkersmonument, dat hoog boven op de berg ligt. Na een rondleiding was er nog tijd om met de hyser naar de top te gaan om te genieten van het uitzicht. Onderweg van het Voortrekkersmonument naar het Paul Krugermuseum zijn we de eerste dieren tegen gekomen. De blesbok, impala en zwarte gnoe kunnen we van ons lijstje afstrepen. Met name die laatste blijkt vrij bijzonder te zijn, deze zijn bijna allemaal verdreven of opgegeten door luipaarden die overal rondlopen. Na het Paul Krugermuseum hebben we de Union Buildings en het negen meter hoge beeld van Nelson Mandela bezocht. Daarna zijn we vertrokken uit Pretoria richting Long Tom Pass.

Doordat het winter is, is het landschap vrij droog en dor, maar het is toch een prachtig uitzicht. Vele uitgestrekte velden, hier en daar een meertje, wat rotsen en bergen, kortom: het Schotland van Zuid-Afrika. Behalve het landschap is er ook veel te zien, het verkeer zelf, de fikse branden naast de weg, de honderden Nelson Mandela huisjes enz., enz. Als er even niets te zien is, dan vertelt Ben, onze reisleider verhalen over het land. Alles komt aan bod, geschiedenis, politiek, economie en vage verhalen over dat mannen de baas zijn....dus... Wat je eigenlijk niet in de gaten hebt, is dat we al sinds vanmorgen boven de 1.600 meter zijn en momenteel zelfs boven de 2.000 meter.

Net nog even een pitstop gemaakt bij de lokale slijter en over een uurtje zijn we bij het hotel. Op de vraag of we nog tijd hebben om te zwemmen, werd bevestigend beantwoord, maar er werd wel heel hard bij gelachen. Ik kreeg toen een flashback naar onze reis naar Marocco, waar we ook een hotel hoog in de bergen hadden. Aangezien dit zwembad waarschijnlijk net zo koud gaat zijn, ga ik toch maar passen en gewoon van het uitzicht en de Amarula genieten!