Drakensbergen en lange busrit

Drakensbergen en busrit

Het resort in Drakensbergen is prima. Verwarmd zwembad, lekker eten en diverse bars. 's Morgens tijdens het ontbijt werden we verrast door een elandantilope, wat een machtig groot beest is dat. Na 25 km tussen het resort en de bewoonde wereld met de bus te hebben afgelegd, zijn we overgestapt op 4x4 jeeps en zijn we begonnen aan de Sani Pass Tour. Na een half uurtje rijden hield de verharde weg op en kon onze tocht midden door de Drakensbergen echt beginnen. Onder aan de pas stond een groot bord, dat de weg alleen toegankelijk was voor 4x4. De uitzichten zijn spectaculair en ook verschillende dieren zijn voorbij gekomen, zoals klipdassen, buizerds, gieren, hagedissen en natuurlijk elandantilopes. Na een tijdje kwamen we bij de grenspost van Zuid-Afrika om een stempeltje te halen. Deze keer hoefden we niet door niemandsland te lopen. Niemandsland is hier namelijk acht kilometer lang en binnen deze acht kilometer is er een hoogteverschil van 1.000 meter. Direct na de grenspost werd direct duidelijk waarom deze pas alleen toegankelijk is voor 4x4. Het is echt indrukwekkend en prachtig. Na deze acht kilometer kwamen we bij de grens van Lesotho.
In Lesotho hebben we een klein dorp bezocht en het lokale brood en bier geproefd. Momenteel is er nog steeds een discussie gaande of het nou bier of olifantenpis was..... Onze lunch hadden we in de hoogste pub van Afrika op 2.874 meter. Na de lunch zijn we nog een stukje gaan wandelen langs te kliffen samen met een gids, die foto's van ons heeft gemaakt terwijl wij op de uitstekende stenen van kliffen zaten, super gaaf. Daarna was het helaas weer tijd om aan de afdaling te beginnen, die net zo mooi is als de klim.
Na een heerlijke duik in het zwembad en een prima diner, was het tijd voor de karaoke avond. Het is en blijft toch niet mijn ding, maar het was wel gezellig. Het gezamenlijke "we are the world" (ja, ik heb ook meegezongen), vond ik het toch tijd om mijn bed op te zoeken, zeker gezien de wekker vanochtend om 6.00u weer ging.
Vandaag hebben we de langste busrit van de reis gehad: van Underberg (Drakensbergen) naar East London. Over busdagen valt in principe niet veel te zeggen, het is een lange zit, maar niet saai. Het meeste heb ik waarschijnlijk al eerder genoemd, maar toch er is zoveel te zien: afwisselend landschap, fikse branden (gecontroleerd), de verschillende huizen, de mensen, de dorpen, de dieren: eenzame koe midden op de snelweg tot kuddes impala's (we hebben ze weer gezien), het verschil tussen arm en rijk, het verschil tussen blank en zwart, het huis van Mandela. Het is natuurlijk ook wel lekker om te lezen en de ogen een uurtje dicht te doen.