Van Can Tho naar Ben Tre
Door: ikke
Blijf op de hoogte en volg Anke
08 September 2011 | Vietnam, Bến Tre
8 sep. 11
Vanmorgen hadden we om 5.45u onze wake-up call. We moesten namelijk om 7.00u start klaar zijn, om naar de floating market te gaan in Cai Rang. Na een korte wandeling van 5 minuten hebben de groep gesplitst en zijn we met twee boten richting de markt gegaan. Onderweg hadden we een jong meisje in de boot (met een super lief hondje van twee maanden), die heel kunstig de nagels van ons heeft gelakt. Uiteraard tegen een vergoeding van zo’n ton. De markt was chaotisch, maar wel mooi om te zien. Elke boot heeft een bamboestok rechtop staan, aan deze stok heeft hij de waren hangen die hij verkoopt. Mooi gezicht, al dat fruit en groente op de boten. Op deze markt vindt ook nog veel ruilhandel plaats in plaats van verkoop.
Eenmaal weer terug in de boot zijn we een zijkanaal op gegaan en bij een mooi pad gestopt. Hier zijn we gaan wandelen door de bossen van de Mekongdelta. Later hebben een fruitplantage / tuin bezocht. Ontzettend gaaf en mooi om te zien hoeveel verschillend fruit hier groeit. In deze tuin was ook een cafe / terras waar we thee hebben gedronken en het fruit uit de tuin hebben gegeten. Nog niet goed en wel aangekomen bij het cafe, hebben het Nederland-gevoel weer even mogen ervaren: regen. Maar dan ook echte regen, niet even een klein buitje. Wachten tot het droog was, was geen optie dus we moesten in de regen terug de boten in. Hier hadden ze netjes de plastic-gordijntjes dicht gemaakt en zo kon ons knus tochtje beginnen. Schijnbaar had de kapitein wat belemmering van het zicht door de gordijntjes, want via de struiken heeft hij zijn boot gedraaid, met als gevolg dat we een deel van de reddingsvesten zijn verloren. Gelukkig waren we de eerste boot en kon de tweede boot de vesten ophalen. We zaten nu op de andere boot, want er waren nu twee andere meiden op de boot, deze dames waren zo slim geweest om de sleutel van hun kist in de kist te stoppen, alvorens ze het slot hebben gesloten. Uiteindelijk heeft een groot man, genaamd Frans S. de kist opgeslagen (zit toch wat meer kracht in, dan in die kleine Vietnamese meisjes). Of we nou blij moeten zijn dat hij de kist heeft open gekregen, dat vragen we ons nog steeds af. Alleen van de man met de kimono weten we het zeker. Want toen de kist geopend was, kon de grote verkoop beginnen.
Na een uurtje hebben ze ons bij het hotel afgezet, zijn we de koffers gaan pakken, gaan lunchen en in de bus gestapt naar Ben Tre. Het eerste uur ging prima, mooie route terug naar Vinh Long. Vlak na Vinh Long zijn we gestopt bij de Tempel van Van Than Mieu gaan bezoeken. Dit is een bijzonder complex. Midden in het complex is een enorme bouwput. Hier stond eerst een pagode, maar de stond scheef en hebben ze waarschijnlijk afgebroken. Momenteel zijn ze bezig om de pagode weer op te bouwen.
En toen is het grote avontuur begonnen: de afslag naar Ben Tre. Schijnbaar is het geld opgeweest om de weg aan te leggen en/of de gaten in de weg te dichten. Tien meter na de bocht, terwijl de gids aan het vertellen was dat de weg 14 km lang was, zaten we al vast. Goed begin is het halve werk, zullen we maar zeggen. Daarna ging het een stukje beter, af en toe een kuil, maar ja als dat alles is. Nou niet dus. Op een gegeven moment zagen we de busboy naast de bus lopen, kijken naar de gaten en de beste weg. Toen hij ook nog de luiken van de motor ging openzetten werd het helemaal spannend. En ja hoor, daar was de klap en we zaten vast. Voor ons reed een vrachtwagen (vraag niet hoe hij ons ingehaald heeft) en als we hem zagen, dan hield je je hart vast voor de rest van de weg. Ongeveer een half uur later, waren we uit de kuil. Maar helaas (of gelukkig) niet vooruit maar achteruit. Dit heeft hij nog een tijdje volgehouden en toen zijn we maar een andere weg ingeslagen. De huidige route was niet meer begaanbaar door de vele kuilen en de moesonregen. Overigens wel een mooi gezicht hoe de brommers, auto’s en vrachtwagens elkaar passeren over zo’n weg.
Aan elk nadeel zit een voordeel: De alternatieve route was erg mooi. Als ga je je wel zorgen maken als de gids en de chauffeur de weg gaan vragen aan de lokale bevolking. Ook naar de bordjes met het maximaal toegestaan gewicht op de bruggen kun je beter niet kijken. Maar goed, al met al een avontuur en de eind bestemming is helemaal top. Echt een super mooi hotel, waar ik nu van een wel verdiend bad ga genieten. De foto’s komen morgen wel.
Vanmorgen hadden we om 5.45u onze wake-up call. We moesten namelijk om 7.00u start klaar zijn, om naar de floating market te gaan in Cai Rang. Na een korte wandeling van 5 minuten hebben de groep gesplitst en zijn we met twee boten richting de markt gegaan. Onderweg hadden we een jong meisje in de boot (met een super lief hondje van twee maanden), die heel kunstig de nagels van ons heeft gelakt. Uiteraard tegen een vergoeding van zo’n ton. De markt was chaotisch, maar wel mooi om te zien. Elke boot heeft een bamboestok rechtop staan, aan deze stok heeft hij de waren hangen die hij verkoopt. Mooi gezicht, al dat fruit en groente op de boten. Op deze markt vindt ook nog veel ruilhandel plaats in plaats van verkoop.
Eenmaal weer terug in de boot zijn we een zijkanaal op gegaan en bij een mooi pad gestopt. Hier zijn we gaan wandelen door de bossen van de Mekongdelta. Later hebben een fruitplantage / tuin bezocht. Ontzettend gaaf en mooi om te zien hoeveel verschillend fruit hier groeit. In deze tuin was ook een cafe / terras waar we thee hebben gedronken en het fruit uit de tuin hebben gegeten. Nog niet goed en wel aangekomen bij het cafe, hebben het Nederland-gevoel weer even mogen ervaren: regen. Maar dan ook echte regen, niet even een klein buitje. Wachten tot het droog was, was geen optie dus we moesten in de regen terug de boten in. Hier hadden ze netjes de plastic-gordijntjes dicht gemaakt en zo kon ons knus tochtje beginnen. Schijnbaar had de kapitein wat belemmering van het zicht door de gordijntjes, want via de struiken heeft hij zijn boot gedraaid, met als gevolg dat we een deel van de reddingsvesten zijn verloren. Gelukkig waren we de eerste boot en kon de tweede boot de vesten ophalen. We zaten nu op de andere boot, want er waren nu twee andere meiden op de boot, deze dames waren zo slim geweest om de sleutel van hun kist in de kist te stoppen, alvorens ze het slot hebben gesloten. Uiteindelijk heeft een groot man, genaamd Frans S. de kist opgeslagen (zit toch wat meer kracht in, dan in die kleine Vietnamese meisjes). Of we nou blij moeten zijn dat hij de kist heeft open gekregen, dat vragen we ons nog steeds af. Alleen van de man met de kimono weten we het zeker. Want toen de kist geopend was, kon de grote verkoop beginnen.
Na een uurtje hebben ze ons bij het hotel afgezet, zijn we de koffers gaan pakken, gaan lunchen en in de bus gestapt naar Ben Tre. Het eerste uur ging prima, mooie route terug naar Vinh Long. Vlak na Vinh Long zijn we gestopt bij de Tempel van Van Than Mieu gaan bezoeken. Dit is een bijzonder complex. Midden in het complex is een enorme bouwput. Hier stond eerst een pagode, maar de stond scheef en hebben ze waarschijnlijk afgebroken. Momenteel zijn ze bezig om de pagode weer op te bouwen.
En toen is het grote avontuur begonnen: de afslag naar Ben Tre. Schijnbaar is het geld opgeweest om de weg aan te leggen en/of de gaten in de weg te dichten. Tien meter na de bocht, terwijl de gids aan het vertellen was dat de weg 14 km lang was, zaten we al vast. Goed begin is het halve werk, zullen we maar zeggen. Daarna ging het een stukje beter, af en toe een kuil, maar ja als dat alles is. Nou niet dus. Op een gegeven moment zagen we de busboy naast de bus lopen, kijken naar de gaten en de beste weg. Toen hij ook nog de luiken van de motor ging openzetten werd het helemaal spannend. En ja hoor, daar was de klap en we zaten vast. Voor ons reed een vrachtwagen (vraag niet hoe hij ons ingehaald heeft) en als we hem zagen, dan hield je je hart vast voor de rest van de weg. Ongeveer een half uur later, waren we uit de kuil. Maar helaas (of gelukkig) niet vooruit maar achteruit. Dit heeft hij nog een tijdje volgehouden en toen zijn we maar een andere weg ingeslagen. De huidige route was niet meer begaanbaar door de vele kuilen en de moesonregen. Overigens wel een mooi gezicht hoe de brommers, auto’s en vrachtwagens elkaar passeren over zo’n weg.
Aan elk nadeel zit een voordeel: De alternatieve route was erg mooi. Als ga je je wel zorgen maken als de gids en de chauffeur de weg gaan vragen aan de lokale bevolking. Ook naar de bordjes met het maximaal toegestaan gewicht op de bruggen kun je beter niet kijken. Maar goed, al met al een avontuur en de eind bestemming is helemaal top. Echt een super mooi hotel, waar ik nu van een wel verdiend bad ga genieten. De foto’s komen morgen wel.
-
08 September 2011 - 19:54
Tiny:
de regen van daar is tenminste warm . hier is het herfst . hoe is het met bertie op al die boten. gr tiny -
09 September 2011 - 11:52
Anke Schrijer:
Mam haar reactie is: tja, wat vind ik ervan. Het is wel prima geloof ik, het is geen zee, dus er is geen erge deining. Plus dat het koel is als je op een boot zit. -
09 September 2011 - 13:30
Maaike:
Hey hallo
Eindelijk reactie van mij. Klinkt erg goed allemaal en erg leuk om te lezen! Kun je mij trouwens ook een paar van die ton meenemen?
Groetjes -
09 September 2011 - 13:31
Floor:
Hoi Anke
Ik zag jou net op de foto, maar vond het wel raar dat je een slang om je nek had. Heb al wel tien keer aan mama gevraagd waarom???
xx Floor -
09 September 2011 - 16:09
Anke Schrijer:
Hoi zus en Floor,
Nee, het geld mag je niet uitvoeren, dus dat gaat niet lukken.
@Floor: waarom weet ik zelf niet, het voelt wel lekker zacht aan. Opa heeft het ook gedaan.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
