Eerste indruk Uganda

Eerste indruk Uganda

Na een lange reisdag zijn we gisterenavond laat aangekomen in Entebbe. We werden opgewacht door Dunn en zijn team. Hammy, een 2e gids en 3 chauffeurs. Het was donker, dus eigenlijk niets meer kunnen zien. Wel gevoeld overigens, toen we van de hoofdweg afsloegen was er geen weg meer. Op dat moment denk je, dit gaat nog erger worden dan een een homestay, maar opeens draaiden we een hek door en daar lag een meer dan prima hotel.

Vanochtend was het vroeg opstaan, want we moesten een bootom 7.50uhebben naar Ngamba Island. Uiteraard een redelijke vertraging bij het ontbijten en het was een (Afrikaanse) 10 min rijden, dus we waren er om iets voor half negen. Een uur op volle snelheid met de boot en toen waren we op Ngamba Island. Het hele eiland is een Chimpansee sancturary van het Jane Goodall instituut. Je krijgt uitleg over het eiland, de apen, het instituut en tot slot ga je naar de chimps kijken hoe die gevoerd worden. Uiteraard is dat het leukste van het eiland, de medewerkers weten precies wie welke chimpansee is en je hoeft maar te wijzen naar een aap en je krijgt zijn achtergrond en verhaal te horen. Het was een leuke excursie, beetje lange bootreis voor een relatief korte tijd op het eiland, maar goed, toch blij dat ik het gedaan heb.

Toen was het tijd voor lunch. We waren op een andere plek met de boot teruggekomen en dit bleek een soort dierentuin te zijn. De eerste dieren kunnen we afstrepen, zelfs de tijger kan van mijn lijstje….. Opeens stonden we stil en was er veel commotie, we mochten allemaal uitstappen en in de schaduw wachten. De portier had de poort van het park op slot gedaan en was zelf nergens meer te vinden.Zijn telefoon lag nog netjes bij zijn hok, maar hij was weg. Na veel bellen en regelen, kwam dan toch eindelijk iemand met de reservesleutel en konden we het park verlaten. Na de lunch was het tijd om Entebbe te verlaten en naar Jinja te vertrekken. Een drie uur durende busrit, behalve een mini stukje tolweg, drie uur hobbelen en proberen de grootste gaten in de weg te vermijden. Zoals hierboven al vermeld, er zijn hier nauwelijks wegen en zelfs door de hoofdstad is het hobbelen, klotsen en zigzaggen om een weg te vinden. Dat gehobbel maakt de reis zelf niet minder interessant, ik heb mijn ogen uitgekeken. Iedereen rijdt hier op motors, nou ja, veredelde brommers eigenlijk. Overal zie je winkeltjes, van beddenzaken tot de slager, alles direct aan de weg en het is een wirwar aan mensen. Opvallend veel kinderen in schooluniform lopen hier rond en voor mijn gevoel

heb je elke 250 meter een school liggen. Elk dorp heeft zijn eigen waterput en overal zie je mensen met jerrycans water op het hoofd lopen. Eigenlijk komt het wel een beetje overheen met het beeld dat ik van Afrika had. Alleen had ik niet verwacht dat dit ook zo zou zijn in de grote steden, maar meer op het platteland. Ik weet dat Uganda geen extreem arm land is, maar toch is het verschil zo groot, dat je er af en toe stil van wordt.

We kwamen net voor zonsondergang aan in ons hotel in Jinja en we hebben er dan ook gebruik van gemaakt om even met een biertje op het terras te gaan zitten om naar de zonsondergang te kijken. Ons hotel ligt rechtstreeks aan de Nijl, nou ja erboven en het uitzicht is dan ook prachtig. Alle hutten hebben uitzicht over de Nijl en ik zit dan ook nu met zonsopgang, uitkijkend over de Nijl dit te schrijven. Als ik een klein minpuntje van ons hutje mag noemen, er staat een boom met Jackfruit naast onze hut….. en als je niet begrijpt waarom dit een minpuntje is, Google maar even jackfruit en geur.

Om 8.00uvanochtend was er een powercut in het hotel (die overigens nog steeds bezig is). Dit blijkt heel normaal te zijn en het is te duur om de hele dag de generator te laten draaien.

We zijn als eerste naar de source of the Nile geweest met een bootje, terwijl we ook vogels hebben gespot. Het is maar weer bewezen dat ik geen kenner ben, maar het was toch leuk om te doen. De source of the Nile zijn waterbronnen op de grens van Lake Victoria en de Nijl en je moet goed kijken anders heb je ze gemist. Om bij de boot te komen moest je door een soort van sloppenwijk heen, Indrukwekkend is niet het goede woord, maar het maakt wel indruk.

Tijdens de lunch begon het te regenen en de weg was dan ook een grote modderpoel. De busjes glibberden van links naar rechts over de weg. Toen de ergste modder voorbij was, zijn we met een groot deel van de groep uitgestapt om terug te wandelen. Ik weet niet wie nou wie het meeste bekeek, maar ik denk dat ik vannacht in mijn slaap nog kinderstemmetjes hoor met hello, hello, hello…. Het was wel een leuke wandeling.

Nu lekker aan het zwembad, biertje erbij en helemaal goed zo.