Kibale en Queen Elisabeth NP

Vanuit Murchison Falls zijn we naar Kibale Forest gereden, weer een lange, maar prachtige rit. Het landschap was al mooi, maar het wordt alsmaar mooier en mooier, bergen, heuvels, theeplantages, groen, groener, groenst.

In Kibale was het tijd voor de chimpansee trekking. Vroeg uit de veren, want het startpunt van de trekking is de plaats waar de chimpansees de nacht hebben doorgebracht. Na een tijdje hadden we vier vrouwtjes (waarvan één met baby) gevonden. Ze zaten erg hoog in de bomen. Natuurlijk leuk om te zien, maar ik was stiekem ook wel teleurgesteld, ik had gehoopt ze van dichterbij te zien.

Alsof de Ranger mijn gedachten kon lezen, zei ze, laten we opzoek gaan naar de mannetjes, die zitten vaker op de grond. Al snel ging het tempo van de trekking flink omhoog, ze hadden een mannetje gevonden. Van echt heel dichtbij hebben we een tijdje gevolgd tot hij een maatje tegenkwam en ze zich uitgebreid begonnen te vlooien. Wat een prachtig gezicht, weg teleurstelling, trekking helemaal geslaagd en alle hoop en verwachtingen zijn overtroffen.

De dag erna weer door naar Queen Elisabeth NP. Dat ligt aan Kibale Forest vast en het was dan ook niet lang rijden. Via een binnendoor route, fotostops bij de kratermeren, waren we voor de lunch al op onze nieuwe bestemming. In de namiddag hebben we een boottocht gemaakt. Onderweg naar de boot kwamen we een kudde olifanten tegen die gingen oversteken. Ons busje kon er nog net op tijd langs, maar we zijn natuurlijk wel gestopt. Het was echt de bonus van de dag.

Vele nijlpaarden, buffels, krokodillen, een enkele olifant aan de waterkant, kortom een prachtig eerste half uur. Daarna begon het te regenen en te onweren en toen was voor mij de lol er wel vanaf en dan moet je nog anderhalf uur. Ach ja, het kan niet altijd mee zitten.

Gisteren was het Safari tijd. Vroeg op en om zes uur onderweg, opzoek naar de katten. Helaas was het geluk niet aan onze zijde, maar dat neemt niet weg dat we een mooie game drive hebben gemaakt. Lekker ontbijten in het park, zoutwinningen gezien en op tijd terug voor een siësta. We hadden wel een bonus in de ochtend. Een boze roaming bull die boos was. De ervaring en de filmpjes van een grote boze olifant die achter de busjes aangaat: herinnering voor het leven.

In de namiddag een nieuwe poging om de katten te zien. Iets meer geluk deze keer, we hebben een paar leeuwen gezien. Beetje ver weg, dat dan weer wel. Het luipaard heeft zich helaas niet laten zien. Daar stond wel een ander prachtig plaatje tegenover: uitgestrekte vlakte, bergen op de achtergrond, grote kudde trekkende buffels en een ondergaande zon. Kan het nog mooier?

Ik ben benieuwd, nu onderweg naar Bwindi, waarvan ze zeggen de mooiste omgeving van het land en niet onbelangrijk: het land van de Berggorilla‘s.