Dag 7 & 8 Inlandsbanan deel 4 en Kiruna

Dag 7 - Inlandsbanan - deel 4 & Dag 8 - Kiruna

Gisteren was het tijd voor het laatste deel van de Inlandsbanan: Jokkmokk - Gallivare. Dit is maar anderhalf uur met de trein, maar toch weer net zo mooi en bijzonder als de vorige delen. Omdat het in de avond kouder is, komen de elanden en rendieren meer te voorschijn en we hebben meer dieren op anderhalf uur gezien dan alle vorige dagen bij elkaar. Ook mooie rivieren en watervallen kwamen we tegen. Al met al, kan ik iedereen de Inlandsbanan aanraden: prachtige landschappen, bijzondere trein, vriendelijke mensen in de trein, dieren en een makkelijke manier van reizen.

Van Gallivare heb ik, behalve het leuke stationsgebouw, niets gezien. We kwamen pas om half tien aan en om 8u vanochtend had ik alweer de trein naar Kiruna. Ondanks dat er officieel geen midzomerzon meer is, blijft het toch 24-uur licht, ook om 0.00 was het nog steeds niet donker.

Aangekomen in Kiruna kwam ik erachter dat het hotel boven een pub (waar je moet inchecken) ligt en die gaat pas om 15.00u open op maandag (andere dagen om 12.00). Maar daar stond ik dan met een vol koffer voor een gesloten pub. Na een uur buiten op een bankje gezeten te hebben, was ik er klaar mee en heb het hotel gebeld. Beetje het domme blondje gespeeld dat ik niet meer wijs kwam uit alle tijden en dat ik me afvroeg wanneer ik mijn koffer kon brengen. En het heeft gewerkt, het vriendelijke meisje zei direct dat ik naar boven kon komen om mijn koffer te dumpen, top!

Vanmiddag had ik een rondleiding door de ijzerertsmijn van LKAB geboekt. Erg indrukwekkend! Je gaat met de bus de mijn in tot 540 meter onder de grond, waar in een oude mijngang een bezoekerscentrum is ingericht. De gids deed het erg goed en wist elke vraag te beantwoorden. Het blijft een raar idee dat je door zo’n bezoekerscentrum te lopen terwijl nog eens 500 meter lager er nog volop gewerkt wordt. Elke nacht om 1.20 vinden de explosies plaats, elke nacht op hetzelfde tijd. Als je in de “rode” zone bent, dan kan je de grond voelen trillen (ik ben benieuwd, mijn hotel ligt in de rode zone).

Het meest bijzondere aan de mijn en het dorp is toch wel dat het dorp elke paar jaar verplaatst wordt. Het centrum ligt op dit moment aan de rand van het dorp, maar moet voor 2035 ook verplaatst zijn. Omdat de ijzererts ader weer 300 meter lager, verder richting Kiruna ligt, wordt het gevaarlijk om er te wonen. Aangezien bijna het hele dorp leeft van of voor de mijn, is de gedachte: als we niet verhuizen dan moet de mijn dicht, geen werkgelegenheid meer en moeten we alsnog verhuizen, dus: we verschuiven het dorp.Sommige verkopen hun huis, andere gebouwen worden in het geheel verhuisd. Over een paar jaar is de kerk aan de beurt, niemand weet nog hoe ze de kerk gaan verhuizen, maar het gaat toch gebeuren...

Morgen naar een Sami-kamp en dan verder naar Abisko.