Jinja, Namwenda en Sipi Falls

Na een middagje relaxen, zijn we in de avond op stap gegaan. Ik had een houten kroegje verwacht, waar we een biertje zouden drinken, maar onze reisleider had andere plannen en heeft ons naar een openlucht loungeclub gebracht. We zouden maar twee drankjes gaan doen. Uiteraard is dat niet gelukt, het was te gezellig. Een uurtje of 2 waren we thuis.

De volgende ochtend mochten we “uitslapen”, we vertrokken pasom 9.30. Een paar uurtjes rijden naar Namwenda, dat is een dorp in een verlaten gebied. Het dorp wordt gesteund door Sawadee. In de middag zijn we op de fiets naar het dorp gegaan en hebben we een sauspan-werkplaats bezocht. Een interessante manier van werken, super primitief, maar het werkt wel. Na weer een stukje fietsen, kwamen we bij een project dat geleid wordt door en voor vrouwen. We werden verwelkomd door de groep vrouwen in traditionele kleding, met dans en muziek. Het is een mooi project en interessant om te zien. Toen nog even een lokaal biertje en met de busjes terug naar de boerderij waar we zouden slapen.

Het kampvuur waren ze al aan het opbouwen en de tentjes stonden al klaar. Iets meer back-to-basic dan tot nu toe, maar het was prima. Er waren toiletten en een wasbak, dus wat wil je nog meer. Het eten was prima, basic, maar voedzaam en best lekker. Na het eten met zijn allen om het kampvuur en de lokale Gin kwam te voorschijn. Het mixen hier gaat iets anders dan bij ons, 50:50 gin : tonic is heel normaal….Muziekje erbij en weer een gezellige avond erbij. Maar toen, toen was de Gin op. Dunn is samen met een chauffeur en iemand van onze groep naar het dorp gereden, al bleek het nog een uitdaging om een winkel te vinden die Gin had en ook nog tonic. Let the party continue……nou ja een uurtje dan nog, want toen begon het te regenen.

In de morgen werd even de balans opgenomen van het aantal lekkende tenten, dat bleek ongeveer de helft te zijn.Na een basis ontbijtservies was het tijd om door het dorp te gaan wandelen en verschillende werkplaatsen te bezoeken. Het idee was leuk, de uitvoering wat minder. De zon scheen heel fel en er was nergens schaduw, het ging tergend langzaam en iedereen was er wel klaar mee. Nog een laatste lunch op de boerderij (met verse kip, die in de ochtend uit de hokken waren gehaald), was het tijd om de regio te verlaten en naar Mbale te rijden. Het eerste uur was weer een Afrikaanse massage (lees: extreem slechte wegen), maar daarna was het helaas goed. Een geasfalteerde weg….was weer eens wat anders.

Het hotel in Mbale is vrij luxe en na een nacht op een matje in een tent wel lekker. Vanochtend zijn we naar de Sipi Falls gereden om te hiken. Zou zo’n 200 meter hoogte verschil zijn, ze waren alleen vergeten te vertellen dat je eerst nog 100 meter moet dalen en dan 300 meter moet klimmen. Het dalen en klimmen is niet op een gewone weg, maar alleen maar rotsen, glijden, glibberen en af en toe een houten ladder op. Kortom, erg zwaar, maar, een hele grote maar: het was het meer dan waard. Jeetje wat een uitzichten en natuur. Helemaal geweldig!

Nu op naar een rustige avond en morgen 9 uur in de bus.