Salsa, rum, Pinar del Rio en kwallen

Salsa, rum, Pinar del Rio en kwallen   Om 9.15u gingen we naar de salsales, ja je leest het goed. 9.15u 's morgens, helemaal nuchter (bedoel natuurlijk zonder koffie). Met een man of 20 onderweg naar theater Americo, een prachtig theater. Sommige kregen al angst in de ogen bij de aanblik van het grote podium, maar al snel werden ze gerustgesteld en werden we naar een kleine ruimte geleid, vol met spiegels zodat de stuntelkunsten goed bewonderd konden worden. De twee uur die volgden zijn met geen pen te beschrijven, gelukkig is nog beeldmateriaal beschikbaar.   Na de les werden we opgehaald met Coco taxi's voor nog een ritje door de stad. Met de kleine taxi's konden we weer op andere plaatsen komen dan voorheen. De ruitjes duurde een uur en toen werden we weer braaf bij ons hotel afgezet. 's middags hadden we vrij en wij vonden het een mooie gelegenheid om met een hapje en drankje naar het grote park (forest) af te reizen. Na avontuurlijk boodschappen doen, was het tijd om een taxi te zoeken, helaas zijn alleen oldtimers geschikt voor vijf personen, dus dan maar weer in zo'n roestbak.   Na een heelijk ritje door Havana kwamen we in het bos aan, we zijn begonnen met een hike door het bos bezoek naar een mooi plekje aan het water. De hike duurde ongeveer een half uur om weer bij het begin punt te eindigen, maar de ingang bleek het mooiste plekje te zijn. Twee uur lang hebben we bruidsparen, fotoshoots en Cubaanse slachtingsrituelen mogen aanschouwen, gezellige en bijzondere middag. Om vijf uur zou Roly ons weer komen ophalen, maar hij was te druk en had zijn neef gestuurd. Dat was helemaal een top vent, met een erg muzikale claxon.   Het was tijd om Havana te verlaten en door te reizen naar de provincie Pinar del Rio. Na enige vertraging met de koffers, konden we de bus met als doel een likeurfabriek en een sigarenfabriek. De snelweg van Havana is natuurlijk prachtig, alles door elkaar van paard en wagen tot de bussen. Overal staan mensen te wachten onder de bruggen op een lift naar Havana. De liften worden verleend door grote vrachtwagens waar ze in de achterbak klimmen. Onderweg begon het flink te regenen en het is niet meer gestopt tot we in Vinales aankwamen. Het programma is niet helemaal berekend op een vertrek op woensdag, aangezien je dan op zaterdag arriveert in de hoofdstad vande provincie en de fabrieken vanaf de middag gesloten zijn. We hebben wel een korte stop gehad bij de likeurfabriek, aangezien je daar het goedkoopste de beste sigaren kan kopen, maar de rest van het programma is doorgeschoven naar maandag.   Eenmaal aangekomen in Vinales hebben we eerst van het uitzicht mogen genieten en vervolgens gingen wagenaar de Indianengrotten in een van de karstbergen. Na 15 minuten wachten in de rij in de grotten, ben ik er heel hard weer uitgerend om toilet te zoeken. Achteraf gezien, hadden Karen (die zo lief was om met me mee te gaan) en ik geen spijt hoeven hebben dat we de borgtocht gemist hebben: 20 min wachten, 2 minuten in de boot....   Toen weer allemaal de bus in, om de ongelofelijke afstaan van 500 meter af te leggen om vervolgens weer uit te stappen aangezien we bij de het hotel waren gearriveerd. Ook hier bleek niet alles blaadjes te verlopen, het hotel was vol en 8 mensen van onze groep moesten verhuizen naar het hotel in aanbouw aan de overkant. Ik zat bij de overige groep die zijn intrek mocht nemen in een van de huisjes op de  "ranch" zelf. Na een verfrissende duik in het zwembad en een potje volleybal,  was het tijd om ons klaar te maken voor het diner aan de overkant van de weg.   De volgende dag stond een dagje relaxen op het eiland Cayo Levisa op het programma, gelukkig was het weer iets beter geworden, maar toch werd ons aangeraden om vesten en struiken mee te nemen op de boot. Gelukkig dat ik braaf geluisterd had, want ik heb de hele dag mijn vest niet meer uitgehad. Er stond een stevige noorderwind, wat niet alleen tot gevolg had dat het behoorlijk fris was, maar ook dat de kwallen die op het kwallenrif horen te zitten, hun eens in de 2 à 3 jaar tripje naar land hadden gemaakt. Overal stonden rode vlaggen en was het niet toegestaan om te zwemmen. Een beetje een teleurstelling, maar ja je kan  niet alles hebben. Op naar de herkansing op Cayo Blanco.