Hoi An
Door: ikke
Blijf op de hoogte en volg Anke
09 September 2011 | Vietnam, Hoi An
9 september 2011
Vanmorgen om 5.30u schrok ik wakker (samen met de medereizigers die aan de voorkant van het hotel zaten) van heel hard geroep. Na vijf minuten wakker worden en luisteren wist ik nog niet zeker wat het was, ik dacht radio ofzo. Na een half uur toch maar eens opgestaan en op het balkon gaan kijken. Maar ook toen kon niets ontdekken waar het vandaan kwam. Wel viel me op dat er veel mensen op straat actief waren: badmintonners, mensen die stretch oefeningen aan het doen waren, de busboy was de bus al aan het wassen, enz enz.
Een uur later maar wat vroeger naar de ontbijtzaal gegaan en daar hoorde ik wat het was: vroeger hadden ze geen radio en tv, toen hebben ze een installatie aangelegd die overal te horen is. Daar wordt nog steeds 3x per dag het nieuws voorgelezen en de lokale aankondigingen gedaan. Hoezo het is nog communistisch?
Het was de bedoeling dat we een fietstocht gingen maken naar de kokosnootplantage in de buurt, maar om ons niet te veel te vervreemden van Nederland, regende het. De weg naar de plantage is te gevaarlijk als het regent, dus is de fietstocht afgeblazen en zijn we een wandeling gaan maken naar de lokale markt en het lokale museum. En net toen we vertrokken werd het droog en heeft het niet meer geregend tot we in Hoi An waren. De lokale markt was een bezienswaardigheid, maar niet alleen voor ons. De mensen kwamen gewoon voelen aan je huid en we waren een grote attractie. Het was daar dus echt niet toeristisch, wel erg leuk. De producten op de markt zijn vers en dat was ook makkelijk te controleren aangezien 90% van de dieren nog leefde. Ook wel weer zielig: de kikkers waren met twee aan elkaar gebonden, zodat ze niet konden springen. Soms was zelfs een van de twee al dood. Maar goed, het goede nieuws was, dat de schildpadden niet voor diner bedoeld waren, maar om terug te zetten in de rivier. De schildpad is namelijk een heilig dier en terugzetten brengt geluk.
Na de wandeling zijn we naar het vliegveld gegaan, waar afscheid genomen hebben van het zuiden van Vietnam, de chauffeur en de busboy. Na een korte vlucht naar Da Nang hebben we een nieuwe bus gekregen en zijn we naar Hoi An doorgereden.
In het oude centrum van Hoi An mag de bus niet komen en daarom hebben we een stukje moeten lopen naar het restaurant. Voordat we de bus uitstapte hadden we de keuze: teruglopen of met de bus naar het hotel. Nou de keuze was snel gemaakt: lopen, mits het droog is. Na een uitstekende maaltijd, zijn we begonnen aan onze wandeling naar het hotel. Halverwege begon het een beetje te regenen, dus een stapje erbij. We liepen net de poort binnen, toen de gids riep: run. Op een meter na heb ik het gered om droog bij de overkapping van het hotel te komen. Maar toen de "hele" groep onder de overkapping stond, bleek dat we nog een groep van een stuk of 10 mensen misten, incl. reisleider. Bij die tien hoorden ook, en jullie raden het al: mijn medereizigers (alle vier)! En geloof me het was geen regenbuitje, maar een echte moessonbui, dus geen doorkomen aan. Het gezicht van Chi was werkelijk goud waard toen hij de reisleider belde om te vragen waar hij was. Nee, ik zeg het verkeerd: om hem in te peperen dat wij wel al bij het hotel waren.
Met het fototoestel in de aanslag om de verzopen katten te fotograferen hebben we staan wachten, maar helaas na een minuut of tien draaide een taxi het terrein op en daar kwam de eerste helft van de achterblijvers. Ach ja, al met al toch wel lol gehad!
Tot morgen.
PS ik hoop morgen tijd te hebben, om weer eens wat foto's uit te zoeken.
Vanmorgen om 5.30u schrok ik wakker (samen met de medereizigers die aan de voorkant van het hotel zaten) van heel hard geroep. Na vijf minuten wakker worden en luisteren wist ik nog niet zeker wat het was, ik dacht radio ofzo. Na een half uur toch maar eens opgestaan en op het balkon gaan kijken. Maar ook toen kon niets ontdekken waar het vandaan kwam. Wel viel me op dat er veel mensen op straat actief waren: badmintonners, mensen die stretch oefeningen aan het doen waren, de busboy was de bus al aan het wassen, enz enz.
Een uur later maar wat vroeger naar de ontbijtzaal gegaan en daar hoorde ik wat het was: vroeger hadden ze geen radio en tv, toen hebben ze een installatie aangelegd die overal te horen is. Daar wordt nog steeds 3x per dag het nieuws voorgelezen en de lokale aankondigingen gedaan. Hoezo het is nog communistisch?
Het was de bedoeling dat we een fietstocht gingen maken naar de kokosnootplantage in de buurt, maar om ons niet te veel te vervreemden van Nederland, regende het. De weg naar de plantage is te gevaarlijk als het regent, dus is de fietstocht afgeblazen en zijn we een wandeling gaan maken naar de lokale markt en het lokale museum. En net toen we vertrokken werd het droog en heeft het niet meer geregend tot we in Hoi An waren. De lokale markt was een bezienswaardigheid, maar niet alleen voor ons. De mensen kwamen gewoon voelen aan je huid en we waren een grote attractie. Het was daar dus echt niet toeristisch, wel erg leuk. De producten op de markt zijn vers en dat was ook makkelijk te controleren aangezien 90% van de dieren nog leefde. Ook wel weer zielig: de kikkers waren met twee aan elkaar gebonden, zodat ze niet konden springen. Soms was zelfs een van de twee al dood. Maar goed, het goede nieuws was, dat de schildpadden niet voor diner bedoeld waren, maar om terug te zetten in de rivier. De schildpad is namelijk een heilig dier en terugzetten brengt geluk.
Na de wandeling zijn we naar het vliegveld gegaan, waar afscheid genomen hebben van het zuiden van Vietnam, de chauffeur en de busboy. Na een korte vlucht naar Da Nang hebben we een nieuwe bus gekregen en zijn we naar Hoi An doorgereden.
In het oude centrum van Hoi An mag de bus niet komen en daarom hebben we een stukje moeten lopen naar het restaurant. Voordat we de bus uitstapte hadden we de keuze: teruglopen of met de bus naar het hotel. Nou de keuze was snel gemaakt: lopen, mits het droog is. Na een uitstekende maaltijd, zijn we begonnen aan onze wandeling naar het hotel. Halverwege begon het een beetje te regenen, dus een stapje erbij. We liepen net de poort binnen, toen de gids riep: run. Op een meter na heb ik het gered om droog bij de overkapping van het hotel te komen. Maar toen de "hele" groep onder de overkapping stond, bleek dat we nog een groep van een stuk of 10 mensen misten, incl. reisleider. Bij die tien hoorden ook, en jullie raden het al: mijn medereizigers (alle vier)! En geloof me het was geen regenbuitje, maar een echte moessonbui, dus geen doorkomen aan. Het gezicht van Chi was werkelijk goud waard toen hij de reisleider belde om te vragen waar hij was. Nee, ik zeg het verkeerd: om hem in te peperen dat wij wel al bij het hotel waren.
Met het fototoestel in de aanslag om de verzopen katten te fotograferen hebben we staan wachten, maar helaas na een minuut of tien draaide een taxi het terrein op en daar kwam de eerste helft van de achterblijvers. Ach ja, al met al toch wel lol gehad!
Tot morgen.
PS ik hoop morgen tijd te hebben, om weer eens wat foto's uit te zoeken.
-
09 September 2011 - 17:55
Marlies:
jammer van de regen maar jullie zijn het van hier gewend en het is niet koud wij hebben hier een beetje herfst met 15/16 graden maar morgen zou het 27 graden worden hoe zo temperatuur verschil en veel verkouden mensen geniet lekker ben benieuwd naar de foto s groetjes marlies -
09 September 2011 - 18:49
Tiny:
je hebt toch zeker een schilpad gekocht om terug te zetten.. als je er weer een tegen komt zet er ook een terug voor mij . gr tiny ps bedankt voor de kaart. -
10 September 2011 - 11:53
Gerard En Irene:
Volgens ons is het daar een natte boel!
Hier is het vandaag (zaterdag 10-9) een mooie dag.
Wij denken dat bij jou het balkon geplaatst is, dus kan je als je thuis komt heerlijk genieten
van de gezonde buitenlucht. -
10 September 2011 - 17:46
Angelique:
leuk zo'n slang om je nek maar doe hem mij maar gewoon als tasje of zo...
verder maak je volgens mij precies mee wat je van te voren gehoopt had, veel leuke en nieuwe dingen!! groetjes angelique
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
