Ho Chi Minh verkennen

4 / 5 september
Na een opfrisuurtje op de kamers, hebben we gisteren een korte stadwandeling gemaakt. Deze wandeling had o.a. als doel om te “oefenen” met oversteken. Dit kun je hier in drie stappen doen: (i) hand omhoog steken, (ii) ogen dicht en (iii) lopen blijven. Stap 2 mag je overslaan als je dat liever hebt. Ondanks de chaos viel het gisteren nogal mee met oversteken, dit kwam enerzijds doordat het zondag was en dus minder druk. Anderzijds staan op de drukste kruispunten mannen met groene uniformen: tourist security. Deze mannen helpen je met oversteken. Als afsluiter van de dag hebben we heerlijk gegeten in La Taverne. Klinkt niet heel Vietnamees, maar was het wel. Als dit de maatstaf van het eten is, dan ga je mij niet horen klagen!

Vandaag stond een tour door Ho Chi Minhcity op het progamma. We werden rond half negen opgehaald door bus, om vervolgens naar Cho Lon te gaan. Dit is China Town. Half negen betekent spits en ook hier in Vietnam betekent dat grote drukte, overal waar je keek waren brommers en dan bedoel ik ook echt veel brommers. Naast de gewone spits was het vandaag ook de eerste schooldag van de kinderen. Overal zag je kinderen in schooluniformen. De tienermeisjes liepen in prachtige Ao Dai’s als schooluniform rond. Dit is de traditionele kleding hier, echt prachtig.

Cho Lon is druk, chaotisch en je blijft je ogen uit kijken. Dit deel van de stad is ook bedoeld voor groothandel, de meeste producten zijn hier per zes te verkrijgen. Sterker nog, de meeste producten zijn niet per stuk te verkrijgen. Na Cho Lon zijn we naar het War Remnants museum gegaan. Dit is een museum over de oorlog en dan met name de oorlogsmisdaden wat Amerika in Vietnam heeft begaan. Als je daar loopt, krijg je automatisch een misselijk gevoel en een brok in de keel. De foto’s liegen er niet om, geen enkele censuur. Met name het stukje Agent Orange en de gevangenis (incl. tijgerkooien) is indrukwekkend, maar ook beangstigend. Als je alle bijschriften leest, vraag je af hoe de mensen elkaar dit kunnen aandoen en hoe de mensen dit kunnen bedenken!

Via een fotostop bij het Presidentiële paleis en een ritje langs de zwaar beveiligde Amerikaanse ambassade, zijn we naar het Notre Dame en het oude postkantoor gegaan. De Notre Dame is niet vrij te bezichtigen, deze kun je alleen bezichtigen bij een dienst. Het oude postkantoor is misschien een oud gebouw, maar nog volop in bedrijf. Vele pinautomaten, die een minder maximum hebben dan de buiten automaten (hier kun je tot vijf miljoen pinnen, bij de rest maar tot 2 miljoen ;-)). Natuurlijk kun je er ook postzegels en kaartjes kopen, maar ook telefooncellen te over.

Na de lunch was er vrije tijd. Ik ben samen met Isabel (een dame die hier alleen is) gaan wandelen naar de Saigonrivier. De rest is met taxi gegaan. Hier had ik wel de neiging om stap 2 van het oversteken toe te passen, pfff. Na stevige onderhandelingen (ik bedoel het ging toch zeker om een euro of drie) hebben we een boottochtje over de rivier gemaakt. Leuke tocht, al vraag je je af hoe de boot blijft drijven!

Zojuist zijn we gaan eten bij een prachtig restaurant aan de andere kant van de rivier. Het was een leuk restaurant, met diverse verschillende overdekte terrassen, waardoor het een bijzondere uitstraling had. Ook de manier van opdienen was prachtig, ware kunstwerkjes. Tot slot werd het dinner begeleidt door een Vietnamees orkest (we zijn er nog niet achter of ze ook cd’s maken).

Morgen staat de Cao Da-tempel en de Cu Chi tunnels op het programma. Lange busrit, maar ben wel erg benieuwd.